لیذا

نمی خواستم بنویسم ولی واقعا پر بودم...

این روزها پر می شوم از شعر و دل نوشته ولی ... یاد تو می افتم و نمی نویسم!!

نپرس چرا؟ نپرس چه طور؟ نمی تونم برات بهونه بیارم...!

یاد تعریف ها و حرف های قشنگت می افتم ولی من جوابی برایشان ندارم...

آخرین شعرم و حرف های آخرت... من چه بگویم وقتی با تمام صداقت و پاکی ات می گویی مشکلی داری ؟

کمکی از من برمی آید ؟ نمی تونم بهت دروغ بگم ...پس نپرس...!

عشق و محبتت رو نگه دار واسه لایقش..لیاقت تو یه آسمونیه نه ما آدم های زمینی...

دیگر نخواه شعرهایم را برایت بخوانم و بنویسم...من تاب آن نگاه و آن حرف ها را ندارم...

من شکسته ام و هرگز دلم نمی خواهد تیزی شکستگی هایم ذره ای به وجود نازک زیبای تو صدمه وارد کند..

بگذر...بگذر از من عزیز...